Kalp Ritim Bozukluğu Nedir?
Kalp ritim bozukluğu temel olarak kalbin hızlı çalışması (taşikardiler), yavaş çalışması (bradikardiler) ya da iletim bozuklukları (bloklar) olarak 3 temel başlıkta incelenebilir.
Taşikardiler:
Temel olarak atrium (kulakçık) kaynaklı ve ventrikül (karıncık) kaynaklı olarak 2 büyük başlık altında incelenir. Atrium kaynaklılar daha sık görülür, daha iyi huyludur, hayati tehlike yaratmaz fakat hastanın yaşam kalitesini belirgin ölçüde kısıtlar. Kalp hızı 100 ile 300 arasında değişebilir.
- Sinüs Taşikardisi: En sık görülen taşikardi sinüs taşikardisidir. Genellikle anti-aritmik tedavi gerekmez. Hastanın primer (birincil) patolojisine sekonder (ikincil) kalbin verdiği cevaptır. En sık sebebi anemiler, tiroid fonksiyon bozuklukları, anksiyete, enfeksiyon vb. hastalıklardır. Anti aritmik tedavi gerekmez. Primer patolojinin düzeltilmesi aritmiyi düzeltir.
- Erken Vurular: Ventriküler ve atriyal kaynaklı erken vurular olabilir. Kalp ritmi düzenli bir şekilde giderken olması gerekenden daha erken çıkan bu uyarıya erken vuru denir. Genellikle sinüs nodunu resetlemez dolayısı ile normal 2 R-R arası mesafeden sonra sinüs nodu normal iletiyi sağlar. Bir çok hasta bunu hissetmez. Fakat bazen hastaları gereksiz rahatsız edebilir. Atriyal erken vurular genellikle akciğer hastalığına sekonder ortaya çıkar ya da akciğer hastalıklarında kullanılan ihaleler tedaviler (hava tedavileri) atriyumlarda düzensiz erken vuruların oluşmasına neden olabilir. Atriyal erken vuruları sık olan hastalarda atriyal fibrilasyon atakları sık görülebilir. Bu yüzden dikkat edilmesi gerekebilir. Ventriküler erken vurular gençlerde, sporcularda sık görülebileceği gibi koroner arter hastalığında da sık görülür. Genellikle benign (iyi) kaynaklıdır. Ama bazen ventriküler erken vurular ani ölüme neden olabilir. Bu hastanın kalp fonksiyonları prognoz için önemli bilgi verir. Erken vurularda anti aritmik kullanmak prognoz üzerine pozitif etki sağlamaz. Hatta bazen zararlı olabilir. Konu elektrofizyologlar arasında halen tartışmalıdır.“Ritim bozuklukları temel olarak kalbin hızlı çalışması (taşikardiler), yavaş çalışması (bradikardiler) ya da iletim bozuklukları (bloklar) olarak 3 temel başlıkta incelenebilir.”
- Atriyal Fibrilasyon: Atriyal fibrilasyon çağımızın aritmisidir. Yaşla beraber sıklığı artar. Modern tıptaki ilerlemeler nedeniyle beklenen hayatta kalma suresi artmakta dolayısı ile atriyal fibrilasyon sıklığı da artmaktadır. Atriyal fibrilasyon inmeye neden olacak tromboemboliye (kan pıhtısının beyne atması) neden olabileceği için tanısı ve tedavisi önemli bir aritmidir. Atriyal fibrilasyon ayrı bir bolümde daha geniş anlatılacaktır.
- Supraventriküler Taşikardiler (SVT): Atriyoventriküler (AV) nod dışında ikinci bir yol ile AV nod içindeki yolun re-entry yaparak sonsuz bir döngü oluşturması ile oluşan taşikardidir. Çoğunluğu AV nod içinde oluşur ve AVNRT olarak adlandırılır. Aksesuar yollara bağlı olarak makro re-enrtrye neden olup taşikardiye neden olabilir. Buna bağlı olarak bazen geniş QRS’li de olabilir.
- Ventriküler Taşikardiler (VT): Ventriküler taşikardiler her zaman kardiyologlar tarafından ani ölüme neden olabileceği sebebiyle korkulan ritim bozukluklarıdır. VT + normal sol ventrikül fonksiyonları olan hastalar bunların dışındadır. Genellikle iyi tolere edilirler ve ani ölüme neden olmazlar. Genellikle sağ ventrikül çıkış yolu kaynaklıdırlar. Kardiyologlar için korkutucu olan daha önce kalp krizi geçirmiş, kalp yetmezliği olan kişilerde VT ataklarıdır. Bunlar spontan ventriküler fibrilasyona dejenere olup ani ölüme neden olabilirler. Bu yüzden tanısının iyi konup uygun hastalara kardiyoverter defibrilatör (ICD kalp pili) takılması gerekebilir.
